West Coast - Queenstown - Catlins - Otago

Hi hello kiaora!
Mijn laatste update is alweer even geleden en het is echt terug nadenken wat ik allemaal heb meegemaakt...

Vanuit Karamea, wat het meest noordelijke dorp aan de westkust is, kon ik niet anders dan naar het zuiden reizen. Ik had twee plezante Duitsers mee, Ole & Martina. We reden tot in Punakaiki, een klein gehucht waar de Pancake Rocks zijn gelegen. Dat zijn rotsformaties die in laagjes op elkaar lijken te liggen... Zoals een stapel pannenkoeken en vandaar de naam. Werk van wind en zee.
's Avonds hebben we samen een grote kom lasagne gemaakt die heerlijk was! Beter als de gewone pasta's met saus of het blikvoer dat ik best gewend ben nu. De volgende dag gingen mijn lifters verder liften maar ik moest hoognodig de vuile was doen dus ben er een extra dag blijven ronddwalen.

De dag nadien ben ik naar Fox Village gereden, thuishaven van de Fox gletsjer. Ik ben 'm meteen gaan bewonderen door naar het uiteinde te wandelen. Jammer genoeg kan je er uit veiligheid niet heel dicht bij komen. Enkele jaren geleden zijn er 2 toeristen gestorven doordat ze bedolven werden onder ijs dat van de gletsjer afbrokkelde.
Maar... Ik had gelukkig een heli-hike geboekt voor de volgende dag.
's Morgens om 8 uur moest ik me aanmelden voor een veiligheidsbriefing en dan werden we naar het heli platform gebracht vanwaar we in kleine groepjes door 3 helikopters gedropt werden OP de gletsjer! Met gids uiteraard...
De dag ervoor sprak ik nog met verschillende mensen waarvan de heli-hike al enkele keren was afgelast want bij slecht weer wordt er niet gevlogen.
Maar geluk stond aan mijn zijde en 6 dagen intensief het weerbericht volgen werd beloond!
In kleine groepen werden we rondgeleid op een vers gemaakt pad en werd er gezocht naar holle ruimtes en spleten waar we zelfs mochten doorkruipen!
Voor mij echt een speciale ervaring om op die ijsmassa te staan die elke dag een paar meter opschuift. De gids vertelde ons ook dat het soms gebeurd dat de helikopter de toeristen niet terug kan ophalen en dan moeten ze de nacht doorbrengen op de gletsjer. Ik hoopte zo hard op slecht weer toen ik dat hoorde! Helaas, onze tijd bleef beperkt tot 3 uur op de gletsjer. Ik had graag verteld dat ik een nacht op een gletsjer moest doorbrengen.
De volgende dag ben ik de Franz-Josef gletsjer gaan verkennen, deze ligt er maar 24km vanaf.
Uiteindelijk ben ik blij dat ik ze gezien heb want ik was er niet de enige die bang heeft dat ze over ettelijke jaren zouden verdwijnen. Onderweg naar de parkeerplaats kom je namelijk bordjes tegen die duidelijk maken tot waar de gletsjer kwam in 1924 en 1972, dan moest ik nog verschillende kilometers rijden...
Vanuit Fox ben ik vertrokken met gietende regen! Ideaal om veel (héél veel) watervallen te spotten op de Haast Pass. Water komt er langs steile rotswanden naar beneden vallen, net langs de weg. Soms reed ik zelfs door een waterval.
Toen ik over de Haast Pass was, kwam ik weer terecht in prachtig weer. De volgende stopplaats werd Wanaka. Een kleiner stadje met 'postkaart-uitzichten'.
Ik ben er meteen Bob's Peak gaan beklimmen, die 1596m hoog is. Dat gaf een geweldig uitzicht over Lake Wanaka (foto).
De volgende dag ben ik er gaan mountainbiken op zeer leuke trails met Ole, die daar nog rondhing (en met zware benen van de dag voordien). Dag 3 in Wanaka diende om te relaxen, het was nodig ook!

Vanuit Wanaka is het maar een anderhalf uur rijden naar Queenstown, de adrenaline hoofdstad van de wereld.
In oppervlakte klein, maar in mogelijkheden groot! Een levendig stadje, vol met restaurants, vol met bars, vol met toeristen, degelijk nachtleven en de machtige uitzichten kregen we er gratis bij. Er wonen ongeveer 14000 mensen, maar met alle toeristen bijgeteld wordt dat aantal meer dan verdubbeld.
De eerste avond ben ik er op verkenning gegaan met Max en Leanne (een plezant Iers koppel dat ik al voor de 4de keer tegen kwam in NZ. Het is trouwens moeilijk geworden om nieuwe mensen te ontmoeten aangezien bijna iedereen in dezelfde richting reist. Soms kom ik in een nieuwe kamer waar ik iedereen al ken, puur uit toeval.)
Ik had me voorgenomen op tijd te gaan slapen want dag 2 ging ik er downhill-mountainbiken. Queenstown is ook de thuis voor een bikepark dat hoort bij de beste ter wereld. 23 verschillende trails laten je naar beneden knallen waarna je gewoon de lift terug naar boven kunt nemen. Ik heb me serieus uitgeleefd daar maar ben ook goed gecrasht en heb nog altijd moeite met ademhalen. 't Is een harde sport :-).
Vorige week woensdag ben ik de pijn gaan verzachten. Samen met dat Iers koppel en nog andere van het hostel zijn we gaan proeven van het nachtleven. Een wilde, geweldige nacht en 3 bars later was het tijd om naar het hostel te gaan. Na 2 uur slaap moest ik alweer opstaan. Ik ging namelijk de hoogste bungee sprong van NZ (134m hoog) en de grootste canyon swing ter wereld doen. Ik stond nog lichtjes dronken op de rand vooraleer ik mij naar beneden stortte (wat goed helpt tegen de schrik). Heel die dag raasde de adrenaline door mijn lijf... Geweldig!
Donderdagnamiddag zijn we met dezelfde bende gaan lugen. Dat is met een 'Mario-kart' achtig ding op een parcour naar beneden razen vanaf de Queenstown-hill. We waren met 4 jongens dus er was wat competitie ondereen. De 2 meiden lieten we telkens achter ons (uiteraard). Volgens mij had ik de beste 24 uur in heel mijn leven.
Dag 4 heb ik de auto genomen om Glenorchy te bezoeken. Een klein dorpje omgeven door bergen op een uurtje rijden van Queenstown. Subliem!

Afgelopen zaterdag ben ik naar Te Anau gereden. Ook weer een kleiner stadje aan een groot meer. Dit is het vertrekpunt om het fjordland te bezoeken wat ik zondag deed. Van Te Anau naar Milford is een 2 uur durende rit maar je hebt meer tijd nodig om hier-en daar te stoppen voor een kleine wandeling en de spectaculaire omgeving in je te nemen (had ik op aanraden ook gedaan). Om 15 uur had ik een korte cruise geboekt op de Milford Sound. De boot vaarde door het hele fjord tot aan de Tasmaanse Zee. En op de terugweg naar de haven bracht de kapitein ons tot in een waterval!

Maandag ben ik richting de Catlins gereden. Het meest zuidere deel van het zuidereiland. De hoge bergen liet ik achterwegen en ik kwam terug in heuvelig landschap. In de avond ben ik naar een strand gegaan waar 8 tot 9 paar zeldzame pinguïns (yellow eyed pinguïn) hun vaste stek hebben. Het was wachten tot zonsondergang en uiteindelijk zag ik er 2 thuiskomen na een dag jagen op zee. We moesten minstens 10m afstand houden. De pinguïns namen uitgebreid de tijd om van het strand naar hun nest te gaan en het lijkte zelfs of ze stonden te poseren voor verschillende camera's.

Vanuit de Catlins ben ik gisteren richting Dunedin gereden. Dunedin is de universiteitsstad van NZ. Ook de plaats van de steilste residentiële straat ter wereld, Baldwin Street met een hellingsgraad van 19 graden. Die heb ik vandaag bezocht om erna terug landinwaarts te crossen. Momentaal zit ik in Omarama waar ik kleikliffen heb bezocht. Morgen maak ik mijn weg richting Mount Cook Village, het stadje gelegen aan de voet van Nieuw Zeelands hoogste berg...

Cheers!
Joe