Northland - Coromandel - Rotorua
Door: Joe Fly
Blijf op de hoogte en volg Joeri
22 Oktober 2015 | Nieuw Zeeland, Rotorua
Overdag werd het vlotjes 25 graden in dit toeristisch maar klein gezellig strandstadje. Ik had er weer een stevige bush wandeling gemaakt op de geweldige wandel tracks die NZ heeft. 's Avonds heb ik aan tafel plaatsgenomen bij enkele Canadezen die met een gids een kajaktocht hadden gemaakt en 13 kilogram mosselen hadden verzameld uit een afgelegen baai. Die kregen ze alleen natuurlijk niet op :-).
De dag nadien heb ik grotendeels besteed op het strand. Hier maakte ik ook kennis met de verdomde zandvliegjes. Ik had er al over gehoord en gelezen maar dacht dat ik ze pas op het zuidereiland zou tegenkomen.. Niet dus. 18 keer hebben ze me gebeten die dag! Mijn benen, armen en buik stonden vol bulten. Het zijn kleine vliegjes, ongeveer zo groot als een mug. Maar als ze bijten voel je het wel degelijk (maar te laat natuurlijk) en de beet blijft tot 6 dagen jeuken!
Zaterdagmorgen ben ik vroeg opgestaan om naar het meest noordelijke punt van Nieuw-Zeeland te rijden: Cape Reinga. Hier botsen 2 zeeën op elkaar, de Tasmaanse Zee en de Pacifische Oceaan. Het gaf een 'einde van de wereld'-gevoel want zover je kan kijken alleen maar zee, enkel de Three Kings Eilanden zie je in de verte (Onbewoond op een paar diersoorten na). 't Was een lange en vermoeiende rit met heel veel dode buidelratten op de weg. Die dieren willen ze hier trouwens uitroeien omdat vroegere kolonisten ze hier ooit hebben binnengebracht maar ze eten de eieren van de kiwi-vogel. Ik heb mij laten vertellen dat er in sommige delen van NZ zelfs beloningen worden uitgereikt voor wie op ze jaagt. Beetje erg misschien, maar de kiwi-vogel is schattiger.
Vanaf Cape Reinga ben ik richting Omapere gereden. Een klein dorpje aan de westkust waar niet veel te beleven valt maar uitkijkt op grote zandduinen. Het is gelegen net voor Nieuw-Zeelands grootste resterende regenwoud dat ik zondag bezocht heb.
Immense bomen staan hier nog overeind! Kauri-bomen weer, ook zo'n soort die alleen in NZ voorkomt en meer specifiek op het Northland. Tãne Mahuta (Lord of the Forest) en Te Matua Ngahere (Father of the Forest) heersen daar. Joekels van een 40-50m hoog en de 'dikste' heeft een stamomtrek van 16,41 meter! De leeftijd zou tussen de 1500 en 2000 jaar liggen. Heel klein voelde ik mij in dat grote bos! Kijk zeker is na de foto's, ik heb er andere mensen bij opstaan zodat het contrast duidelijk is.
Van daar ben ik verder gereden naar Orewa. Een strandstadje net boven Auckland om de afstand wat te breken.
Maandagmorgen heb ik maar eens een apotheker opgezocht omdat die verkoudheid maar bleef aanslepen en na de ochtendspits van Auckland vertrok ik naar het Coromandel schiereiland. Een rit van 3 uur en het laatste 1,5 uur was een bochtige en heuvelige weg langs de kust, super plezant om te rijden! Gemiddelde snelheid: 40km/u. In Coromandel Town verbleef ik weer een nacht. Enkel maar omdat dit stadje bekend staat om zijn verse visvangst en mosselen. Weer goed gegeten daar, ik kom hier niks te kort.
Het was een heel winderige dag maar ik sliep in een super gezellig hostel met enkel een Canadees koppeltje. Ze hadden er een openluchtdouche in hun tropisch tuintje.
Met een gezellig hardvuur hebben we 's avonds een film gekeken. Het had trouwens ook iets positief om maar met 3 man in het hostel te zijn. Niemand die voor mij wakker was in de gedeelde slaapkamer, dus ook geen geluiden om van wakker te worden. Na een heerlijke nacht, tijd om verder te cruisen naar Hahei.
Hahei is bekend om zijn Cathedral Cove. Een grote grot, uitgehouwen door de golven waar je door kunt wandelen en idyllische foto's kunt nemen. Dat is ook wat ik deed! Prachtig plekje.
Toen ben ik mij gaan installeren in het hostel waar ik de kamer deelde met Patrick uit Duitsland. De Duitsers zijn hier massaal aanwezig trouwens! Ik geef er niets om, maar zijzelf wel. Ze vinden het niet plezant omdat ze liever andere nationaliteiten willen leren kennen.
's Avonds zijn Patrick en ik naar Hot Water Beach gereden. Een strand waar je je eigen hot-tub kan maken. Met een spade die we meekregen uit het hostel moet je je eigen thermisch plekje zoeken. Gelukkig makkelijk te vinden want er stonden daar ongeveer nog 50 mensen te graven. Als je diep genoeg zit komt er heel warm water omhoog borrelen en als je te diep zit verbrand je jezelf, wat ik voorhad.
Heel speciaal wel met de ondergaande zon en de zee die net niet tot ons eigen warmwaterbad kwam.
Woensdag ben ik verder gereden richting Rotorua met een stop aan de hoogste waterval van het noordereiland. Het water valt er 153m naar beneden bij de Wairere Falls.
Toen ik aankwam in Rotorua rook ik meteen een geur van rotte eieren. Wat heel normaal is hier. Dat komt door de thermische hotspots die hier overal rond het meer en in het stadspark liggen. Zwavel komt omhoog in borrelende modderbaden. Ook de huizen hebben een thermische schoorsteen die overdag roken, zelfs uit de riolering komt die vuile lucht. De geur is echt niet te harden maar het zou moeten wennen... Ik ben meteen de toerist gaan uithangen en foto's gaan nemen in het park.
Vandaag ben ik naar Waiotapu Thermal Wonderland geweest met Katey uit Ierland. We moesten er om 10u15 zijn zodat we de uitbarsting van een geiser konden meemaken, 1 van de 4 ter wereld. De uitbarsting wordt eigenlijk gemanipuleerd omdat ze er een soort zeepoplossing ingooien waarna er water uitspuit tot bijna 20m hoog. Anders is die uitbarsting onvoorspelbaar.
Erna liepen we door het park vol vulkanische activiteiten met heel mooi gekleurde stroompjes en vijvers.
Deze avond zijn we samen wat gaan bijleren over de Maori cultuur. We zijn naar het Mitai Village geweest waar we eerst werden begroet door John, een familielid van de Mitai familie. Er waren 25 verschillende nationaliteiten en John wist iedereen te begroeten in hun eigen taal. Hij wist ook in 25 verschillende talen chocoladecake te zeggen. Héél grappig!
We kregen eerst uitleg over de Maori en daarna een heuse show met natuurlijk de haka, de eigen krijgersdans van de familie. Toen was het tijd om te eten, wat ook weer super lekker was en erna volgde nog een kleine wandeling met uitleg over de planten die in het dorp staan. Het was de moeite!
Morgen is het tijd om weer verder te reizen. Op naar Whakatane!
-
22 Oktober 2015 - 22:09
Nicole Vanoppen:
Joeri,
Zodat ik kan lezen heb je het echt naar je zin dus geniet er verder nog maar van
Gr Nicole,keon
-
25 Oktober 2015 - 11:03
Coemans Stefan :
Magnifieke beelden en mooie reisverslagen , geniet ervan...bij vr blijft het -20 zo blijf jij ook een beetje op de hoogte... Greetz stefan. -
25 Oktober 2015 - 11:03
Coemans Stefan :
Magnifieke beelden en mooie reisverslagen , geniet ervan...bij vr blijft het -20 zo blijf jij ook een beetje op de hoogte... Greetz stefan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley